Een vettige ontmaagding.

Met een randonneur die klaar is, moet natuurlijk gereden worden. En randonneurs rijden bij voorkeur lange afstanden. En lange afstanden rijden gaat het makkelijkst en aangenaamst via het knooppuntennetwerk. Je kan ook langs de grotere (gewest)wegen rijden, waar tegenwoordig redelijk goede fietspaden liggen. Maar dan zie je niets behalve wat er in de grote winkelketens te kopen valt. En moet je ook ogen op de rug hebben voor die allesverterende concurrent op de weg: den Otto. Eigenlijk is hij zelfs geen concurrent, want dan ga je nog van een bepaalde gelijkheid uit. In dit geval wint toch altijd de auto, dus kan je maar beter niet wedijveren...

Dus een mooi tochtje van ongeveer 90 km uitgestippeld, maar eerst nog een dag gewacht, want de Belgische zomer blonk de zaterdag al uit in afwezigheid. Zondag gaven de voorspellingen iets minder kans op douche. Vertrekpunt in Zemst, en zo oostelijk langs de rand van Brussel, onder Leuven door, en dan terug via Herent.

Rechts langs Brussel ligt Zaventem.

Op één serieuze plensbui na regende het niet, maar door het natte weer de laatste weken waren alle onverharde paden smeuiig en bezaaid met plassen. Daardoor werd het een wel erg vuile 'maiden trip' voor mijn laatste aanwinst. Maar als hij dit zou overleven, dan is hij wel meteen goedgekeurd.

De ketting knarste na een tijdje, omdat ik een goedkoop smeermiddel (van den Aldi!) gebruikt had. Nog iets later begon ook enig gepiep...

De tocht voerde mij onder andere langs Tervuren, waar het Afrika-museum ligt.



Het bos dat ik moest doorkruisen, hadden ze voor de gelegenheid omgetoverd tot een MTB-parkoer. Joepie...

Hoogtes en laagtes wisselden elkaar af. Dit pad zou beter Hellegat geheten hebben:

Constructiefout in gebouw gevonden langs de ring van Leuven: nooduitgang zonder bijhorende trap!

In elk geval gaf mijn nieuwe randonneur gedurende de hele rit geen kramp, zelfs niet op kasseistroken waar Parijs-Roubaix een biljartlaken tegen lijkt. Alleen een krassende en tsjilpende ketting, maar we weten al waaraan dat ligt..

Thuis zal er gekuist moeten worden! Maar laten we dat als mooie afsluiter beschouwen...