zondag 16 maart 2014

Broodnodig

Het wordt al bijna saai, maar weeral een zonnige zondag in maart. Fietsen... waar naartoe... geen zin in een "rondje"... het moet een doel zijn...

Ah! Ik bak al meer dan 10 jaar zelf brood, en daarvoor heb je bloem nodig. De makkelijkste weg is dan naar de Aveve gaan, en nog een zak in de auto leggen. 

Iets moeilijker, maar veel bevredigender is naar een echte mechanische windmolen rijden, en daar op steen gemalen bloem kopen!

Doel... check! Het wordt den Steenen Molen in Boechout. Daar was ik al lang niet meer geweest, ook omdat die alleen maar op zondagnamiddag open is. Zo vroeg op het jaar was er gelukkig bijna niemand.



De molen ligt een kleine 10km van onze deur verwijderd. De molenaars waren druk in de weer om een tandwiel te plaatsen. Een tandwiel van ietwat grotere afmetingen dan dat van een fiets...
 

Ik kocht 5kg tarwemeel en 1 kg roggemeel aan een prijs waar de Aveve 's van deze wereld niet aan kunnen tippen. En zonder toevoegingen allerhande! Dat maakt wel dat de bloem snel moet worden verbruikt, maar dat is geen probleem bij echte broodeters zoals wij.



Bijna thuisgekomen ging ik nog even gras plukken voor onze cavia 's. Altijd zalig om ze te horen fluiten als ik met dat plastiek zakje aan het kot kom. En eten dat ze dan doen, echte grasmachientjes.

Ik ging nog even van de zon genieten op het pleintje waar ik vroeger altijd met Dino kwam. Daar realiseerde ik mij dat mijn trouwe Cannondale deze maand 10 jaar oud geworden is. Ik vind niet dat je dat eraan ziet: hij rijdt zo strak als een strijkijzer op stoom, en voor het oog is het ook nog helemaal mooi. 



Op dit plein heb ik mooie jaren met Dino beleefd. Het leek wel eens saai en eentonig op dat moment, maar nu hij er niet meer is, kijk ik er toch met veel heimwee naar terug. Die hond was echt wel een dikke vriend.



Geen tennisbal meer verstopt in deze beukhaag. Vanaf het moment dat Dino in de buurt van het pleintje kwam, sprintte hij naar deze boom, kwispelstaartend en wachtend op de eerste worp. Hij wist het balletje perfect liggen, en het gebeurde dat hij al met bal in de mond klaarstond tegen dat ik eraan kwam.



Ach, ooit misschien nog eens...

1 opmerking:

  1. Zo mooi..... de tranen schieten in mijn ogen. En ja, misschien ooit.......

    BeantwoordenVerwijderen